Σχόλια για το "Cursed Souls"

Μου άρεσε πολύ και η μουσική που επέλεξες, ξέχασα να το γράψω. Αγαπημένο το πρώτο και η φωνή της Karliene μοναδική!!!

^Γι αυτό σπάραξα πιο πολύ, ήταν κι αυτό το μουσικό παρτ ρε παιδάκι μου πολύ οδυνηρό το'χα πει εγώ.  

Το πρωτο μου θυμιζει αποχωρισμο Tζον-Ρομπ... παντα με συγκινει.

^Αποχωρισμό είχαμε κι εδώ, άλλου είδους όμως...  

ΚΑΛΗΜΕΡΑ. ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΑ 2 ΠΡΩΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ
Πέραν του γεγονότος πως εκπλήσσομαι θετικά με την μέχρι τώρα ποιότητα της γραφής σου, έχω μία μόνο απορία για τις 4 γυναίκες. Ο Μέρλιν θεωρεί καλύτερο να αποκρύψει αρχικά την ταυτότητα της Μοργκόουζ. Ωστόσο, αποκαλύπτει την ταυτότητα της Μοργκάνας. Αφού η Μοργκάνα στην ουσία έχει προκαλέσει κακό και η Μοργκόουζ στην ουσία είναι στην αντίπαλη παράταξη λόγω της συγγένειάς της με την Μοργκάνα, σίγουρα η Μοργκάνα είναι πιο σοκαριστική και δυσάρεστο να την αναφέρεις. Γιατί λοιπόν αρχικά ανακαλύπτεις την Μοργκάνα, που σίγουρα είναι πιο εχθρική και κρύβεις την Μοργκόουζ;

^Την απάντηση μου θα την δεις γραμμένη αύριο το μεσημέρι!  
Χαίρομαι που ξεκίνησες το στόρυ, νιώθω βαθύτατα συγκινημένη!   

έπρεπε 

^πάλι καλά που το κατάλαβες  

Το κατάλαβα από το πρώτο ποστ, απλά δεν είχα χρόνο  Χάνω πολύτιμο ύπνο για σένα κούκλα μου, αλλά άξιζε

^ΓΜΤ ΣΤΑΜΑΤΉΣΤΕ ΝΑ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΕΊΤΕ ΣΥΝΈΧΕΙΑ ΓΜΤ    

Επεισοδιο 2 - Σκηνη 2 - Σχολια

Καταρχην -στο χω πει αλλα θα στο ξαναπω αλλη μια φορα- εχεις εξελιχθει σαν συγγραφεας. Οσο παει γινεσαι και καλυτερη. Και χαιρομαι παρα πολυ γι αυτο. Κατα δευτερον... μου αρεσει τρομερα η περιγραφη του οραματος. Ειδικα στην αρχη:

Το ίδιο σκηνικό δέσποζε μπροστά μου καθώς απομακρυνόμουν όλο και πιο πολύ απ'τα ζεστά δεσμά του Πέρσιβαλ, οι πέτρινοι τοίχοι που με περιτριγύριζαν πριν λίγο έδιναν την θέση τους στα χαμόκλαδα απ'τα δέντρα, τους θάμνους, τα διάφορων ειδών φυτά, άλλα μικρά άλλα τεράστια που ξεπρόβαλαν μπροστά μου στα ξαφνικά όπως συνέβαινε και στα παραμύθια. Αυτή τη φορά όμως δεν ήταν νύχτα όπως και στο προηγούμενο όραμα μου, μπορούσα να καταλάβω απ΄τους ήχους των πουλιών πως ήταν γύρω στο μεσημέρι αν κι ο ήλιος δεν ήταν εκεί για να μου το επιβεβαιώσει. Καθώς βάδιζα με περισσότερη δυσκολία απ'ότι πριν ανάμεσα στα δέντρα που ξεφύτρωναν απ'το πουθενά, έγειρα το βλέμμα μου προς τον ουρανό και αναζητούσα τις ηλιαχτίδες μέσα απ'τις φυλλωσιές των δέντρων.

Μου εκανε εντυπωση η εναλλαγη πραγματικου κοσμου και οραματος. Ηταν σαν να περασες διακριτικα μια λεπτη γραμμη και εχω ενα προαισθημα πως ουτε καν το προσπαθησες, σου βγηκε αυθορμητα. Και αυτος ειναι ο λογος που μου αρεσει ακομα περισσοτερο. Εχει δημιουργηθει αυτη η καταπληκτικη εικονα που ειναι τοσο ζωντανη στο μυαλο μου. Σε καποιες στιγμες ενιωθα οτι εγω η ιδια ημουν η Μοργκαν.

Και φυσικα καπου εδω να προσθεσω οτι συγκεκριμενα αυτη η "σκηνη" δημιουργει πολλα εντονα συναισθηματα.
*μικρη παρενθεση* πρεπει να ειναι τοσο weird για την Μοργκαν να φοραει ρουχο αλλης εποχης  
Συνεχιζω λοιπον με μια ερωτηση. Αυτα που παθαινει κατα την διαρκεια ενος οραματος (λχ πληγες στα χερια) γινονται και στο σωμα της στην πραγματικοτητα; Δηλαδη οταν ξυπνησει θα τα εχει;
-- απο οτι ειδα δεν αναφερεται κατι στο τελος αρα πως γινεται; ειναι σαν να μην βρισκεται εκει; πως ομως τραυματιζεται κατα την διαρκεια του οραματος; --

Βασικα γενικα σε αυτην την σκηνη εχεις δημιουργησει πολλα ωραια visual

Το μόνο που έκανα ήταν να κάθομαι εκεί βουβή - κανείς δεν θα ήταν σε θέση να με ακούσει- ακίνητη σαν άγαλμα καθώς ο αέρας φυσούσε κι έπαιρνε στο πέρασμα του τα φύλλα  και την ουρά του λευκού νυχτικού μου αλλά δεν με ένοιαζε. Χωρίς να το καταλάβω γονάτισα δίπλα στον Πέρσιβαλ , που τώρα είχε φέρει τις παλάμες του γύρω απ΄το πρόσωπο του συντρόφου του. Τα χέρια μου ακούμπησαν το έδαφος, βυθίστηκαν μέσα στην γη.

Αυτο εδω τι το θελες;;;

Μου φάνηκε πως είδα ένα δάκρυ να κυλάει στο πρόσωπο του κι έκανα να το πάρω από εκεί. Αμέσως όμως κατάλαβα πως ούτε κι εγώ ούτε κι εκείνος θα αισθανόμασταν την επαφή αυτή κι απομάκρυνα το χέρι μου με πόνο ψυχής.

Αυτην ηταν η στιγμη που "εσπασα", εαν θες, εγω και αρχισα να κλαιω. Πριν κρατιομουν αλλα εκεινο το σημειο ηταν τοσο σπαρακτικο. Επισης μου κανει τοση εντυπωση που ακομα και την στιγμη που η Μοργκαν βλεπει τον Gwaine να πεθαινει (με τον οποιο οπως εχουμε πει εχει εναν υπερφυσικο δεσμο+αγαπουσε τον σωσια του στο μελλον ο οποιος πεθανε και αυτος) εκεινη προσπαθει να συμπαρασταθει στον Περσιβαλ και να απαλυνει οσο γινεται τον πονο του. Για να μην αναφερθω και στην υστατη στιγμη του δικου της πονου που προσπαθησε να μην αντιδρασει γιατι φοβοταν οτι θα τρομαζε τον Περσιβαλ... δηλαδη this ship sails itself...  Ο Περσιβαλ βλεπει τα παντα πανω της σαν κατι θετικο, σαν κατι θαυματουργο ισως. Εκεινη το οτι ειναι εμβιωτικη το λεει καταρα, αυτος το σκεφτεται σαν χαρισμα. Ειναι τοσο υπεροχος μαζι της!

Να σημειωθει οτι λατρευω και καποιες φρασεις που χρησιμοποιεις.  Μου φανηκε πολυ λογοτεχνικο το συγκεκριμενο:

Στο τέλος όλα ήταν σκόνη στον άνεμο.

Κατι αλλο που παρατηρησα... Ο Περσιβαλ, ενας ιπποτης της στρογγυλης τραπεζης, ειναι ξαπλωμενος στο κρεβατι με μια νεαρη κοπελα. Μια νεαρη κοπελα που την δικη του εποχη ηταν αρχοντισσα (lady)... ηταν της υψιλης κοινωνιας τελος παντων. Βασιλικη (royal) εαν σκεφτουμε οτι ηταν ετεροθαλης αδερφη του βασιλια Αρθουρου. Για εκεινη την εποχη δεν θα ηταν κατι τρομερα σκανδαλωδες; Κατι ανεπιτρεπτο; Ειδικα απο εναν ιπποτη που υποτιθεται εχει ολες τις καλες αρετες... Δεν λεω οτι εχει πονηρο σκοπο. Το συνδεω με τα δεδομενα και τα στερεοτυπα της εποχης.

Σε γενικες γραμμες ηταν ενα γλυκοπικρο (bittersweet ειναι γλυκοπικρο, ετσι δεν ειναι; ) κεφαλαιο-σκηνη. Απο την μια πλευρα οι τελευταιες στιγμες του αγαπητου Gwaine και ο πονος των χαρακτηρων και απο την άλλη η εξελιξη της σχεσης Περσιβαλ-Μοργκαν με τα γλυκα φιλια τους που προηλθαν απο πονο και θλιψη.

διορθωσεις - ξερεις εσυ :

Αααα!! Φλασια!! Εφοσον η Μοργκαν βλεπει τα παντα που εγιναν στο παρελθον σε μορφη οραματος γιατι η Ελενα και η Τζενιφερ ζητησαν προηγουμενως υπο ποιες συνθηκες πεθαναν οι ιπποτες; Χρονολογιες μπορω να το καταλαβω αλλα τον τροπο και ολα τα σχετικα γιατι τα χρειαζοντουσαν απο την στιγμη που η Μοργκαν μπορει και τα βλεπει σαν να τα ζει και η ιδια;

Σημειωση:

^Πρώτον σε ευχαριστώ πάρα πολύ αγαπητέ μου manager για τα τόσο καλά σου λόγια στην εξέλιξη της γραφής μου , i'm so pleased  Δεύτερον σε ευχαριστώ, ως συνήθως το είχα άγχος, του στυλ 'Θεέ μου τι μπούρδες γράφω, και δεν ξέρω αν ευσταθούν ή όχι' αλλά τελικά, κι απ'τα σχόλια σας φάνηκε πως σας άρεσε και μου βγήκε πολύ όμορφο τελικά. Αυθόρμητα θα έλεγα κι όπως είπες κι εσύ ούτε καν που το προσπάθησα... φανταζόμουν την εικόνα-σκηνή λες κι ήμουν εκεί και μου βγήκε αυτό που ήθελα εξαρχής.  
Κι εσύ ε? πως να μην είναι ζωντανή όπως λέω πιο πάνω έχω δει τόσες φορές αυτήν την σκηνή, την πρώτη φορά δε που την ανακάλυψα σαν spoiler έκλαιγα για μισή ώρα σχεδόν, άστα σου λέω πόνος!

---

 

Αυτές οι παρατηρήσεις με την αλλαγή ρούχων αλλά και την ενδυμασία της εποχής εκείνης - μου κάνει εντύπωση ιδιαίτερη που παρατηρείτε την λεπτομέρεια της υπολεπτομέρειας  (αλλά μ'αρέσει )
Για τα κορίτσια δεν έχει και τόση σημασία μιας κι ως μάγισσες έχουν κάνει κι άλλα ταξίδια στο παρελθόν κι έχουν ντυθεί ανάλογα. Τώρα για τους ιππότες κι τους ανθρώπους της εποχής εκείνης και βέβαια εκπλήσσονται απ'την εμφάνιση αυτών των γυναικών μόνο που δεν το δείχνουν γιατί άλλα θέματα είναι αυτά που μας απασχολούν αυτήν την στιγμή, οπότε δεν το σχολιάζουν ...( ή καλύτερα η συγγραφέας δεν χρειάστηκε να το αναφέρει  ) Επίσης η Μόργκαν θρηνούσε για τον 'άνθρωπο' της, ποσώς την ενδιέφερε το νυχτικό της εποχής εκείνης όπως γράφω και παρακάτω.
Και απαντώ αμέσως στην επόμενη ερώτηση σου: Αυτά που παθαίνει κατά την διάρκεια του οράματος (δλδ πληγές απλώς όχι τραυματισμοί, όχι τπτ το σοβαρό) την ίδια στιγμή εμφανίζονται σαν κοκκινίλες πάνω στο σώμα της στην πραγματικότητα. Μην ξεχνάμε πως ο πόνος της , το ουρλιαχτό που θέλει να βγάλει προέρχεται κι απ'αυτό, απ'τις πληγές της ψυχολογικές-σωματικές αλλά τελικά όπως λες κι εσύ παρακάτω δεν το κάνει λόγω του Πέρσιβαλ που είναι παρών, για να μην τον τρομάξει κι επειδή επίσης για άλλη μια φορά η συγγραφέας δεν θέλει να επεκταθεί σε ένα τέτοιο θέμα. Θα σου πω όμως τούτο: πρέπει να πρόσεξες ότι ο ιππότης σε αυτή τη σκηνή την 'πασπατεύει' και την χαϊδεύει συνέχεια! Ε, αυτός είναι άλλος ένας λόγος, έχει προσέξει τις πληγές πάνω της και κάνει ότι μπορεί για να τις 'διώξει' μην ξέροντας πως κι από που προήλθαν, φοβούμενος ακόμα και να ρωτήσει.  

---

Σας ευχαριστώ επίσης και για τα visual,  E εκεί φαντάστηκα πως θα ένιωθα και τι θα έκανα εγώ μπροστά σε μια τέτοια στιγμή οπότε μου βγήκε η αντίδραση/ψυχολογική κατάσταση η δική μου  
Ε, τι το'θελα κι εσύ ρωτάς τώρα;! Άπλωσε το χέρι της η κοπέλα και το τράβηξε, που'να ήξερε ότι εσύ θα πλάνταζες στο κλάμα σαν τον Κάστιελ

Μαρινα έγραψε:Αυτην ηταν η στιγμη που "εσπασα", εαν θες, εγω και αρχισα να κλαιω. Πριν κρατιομουν αλλα εκεινο το σημειο ηταν τοσο σπαρακτικο. Επισης μου κανει τοση εντυπωση που ακομα και την στιγμη που η Μοργκαν βλεπει τον Gwaine να πεθαινει (με τον οποιο οπως εχουμε πει εχει εναν υπερφυσικο δεσμο+αγαπουσε τον σωσια του στο μελλον ο οποιος πεθανε και αυτος) εκεινη προσπαθει να συμπαρασταθει στον Περσιβαλ και να απαλυνει οσο γινεται τον πονο του. Για να μην αναφερθω και στην υστατη στιγμη του δικου της πονου που προσπαθησε να μην αντιδρασει γιατι φοβοταν οτι θα τρομαζε τον Περσιβαλ... δηλαδη this ship sails itself...   Ο Περσιβαλ βλεπει τα παντα πανω της σαν κατι θετικο, σαν κατι θαυματουργο ισως. Εκεινη το οτι ειναι εμβιωτικη το λεει καταρα, αυτος το σκεφτεται σαν χαρισμα. Ειναι τοσο υπεροχος μαζι της!

Ναι διότι μέσα απ'τα δικά της οράματα, τις μάχες που έχουν δώσει μαζί, τις προσωπικές τους στιγμές, την γνωριμία τους, όλα αυτά που έχουν περάσει γενικότερα, η Μόργκαν έχει καταλάβει τι σήμαινε ο ένας για τον άλλον, ότι ήταν κάτι σαν 'αδέλφια', ξέρει η ίδια πόσο έχει υποφέρει ο Πέρσιβαλ όλον αυτόν τον καιρό, είδε τις αντιδράσεις του όταν ο Gwaine πέθαινε μπροστά στα μάτια του, επίσης έχει βιώσει το ίδιο ακριβώς σκηνικό κι εκείνη στο μέλλον , οπότε νιώθει ότι με τη δική της συμπαράσταση ο Πέρσιβαλ θα ξαναβρεί τον 'εαυτό' του βοηθώντας εκείνη την στιγμή την ίδια ώρα και την Μόργκαν, κάτι και το οποίο συμβαίνει.  Θέλω να δω τι θα γράψετε παρακάτω ειλικρινά σας βλέπω να κρατάτε πανό και να υποστηρίζετε σθεναρά το Persgan  
Πράγματι για εκείνον δεν έχει τίποτα άλλο σημασία παρά μονάχα εκείνη και του τι αντιπροσωπεύει, εκπέμπει κι την ίδια ώρα επίσης τον επηρεάζει. Μην ξεχνάμε πως δεν τον νοιάζει τι θα του συμβεί, και να πεθάνει δλδ δεν έχει σημασία, οπότε και να του κάνει κακό η Μόργκαν τλχστν πιστεύει ότι ο θάνατος του θα έχει κάποιο νόημα διότι θα ξαναδεί τον φίλο του. Πράγμα και το οποίο δεν συμβαίνει διότι η Μόργκαν τρέμει στην ιδέα αυτή. Άπειρος, άπειρος ο ιππότης αλλά ναι είναι υπέροχος εδώ.  
Επίσης υπέροχο αυτό το σημείο του σχολιασμού σου, το έχω ξαναπεί κι το επαναλαμβάνω και ναι, ας μην ξεχνάμε τόσο εύκολα τον υπερφυσικό δεσμό, παρά το ship που έχει αρχίσει να αναπτύσσεται και να εξελίσσεται κι που ένας Θεός ξέρει τι θα πείτε παρακάτω  το τι θα σχολιάσετε δλδ , υπάρχει κι αυτός ο 'δεσμός' ο οποίος βέβαια θα παίξει τον ρόλο του κι αυτός.  

---

Είδες , μόνο εγώ γράφω τόσο ωραία λογοτεχνικά  

Στην επόμενη παρατήρηση σου λέω να απαντήσω κι εγώ με κάποιο απόσπασμα απ'την σκηνή: 

"Ένιωθα την ανάγκη να εκδηλωθώ με τον ίδιο τρόπο όπως εκείνη τη στιγμή. Φοβόμουν όμως πως ο Πέρσιβαλ θα τρομοκρατούνταν, θα με άφηνε μόνη και δεν το άντεχα αυτό. Αυτή τη στιγμή τον χρειαζόμουν περισσότερο απ'τον οποιονδήποτε.
Έστρεψα για άλλη μια φορά το κεφάλι μου πάνω στον ώμο του, κι έσφιξα με όλη μου την δύναμη τα χέρια του μέσα στα δικά μου παρακαλώντας τον με αυτόν τον τρόπο να μείνει κοντά μου. "

{....}

"Χωρίς να το καταλάβω είχε περάσει τα χέρια μου γύρω απ'το λαιμό του, με είχε σηκώσει απ'το έδαφος κι με είχε εναποθέσει πάνω στο κρεβάτι. Έκανε να απομακρυνθεί αλλά δεν τον άφησα. Με ένα τρομαγμένο κούνημα του κεφαλιού μου του έδωσα να καταλάβει πόσο πολύ τον χρειαζόμουν."

Θα συμφωνήσω με τα λεγόμενα σου, η προηγούμενη ζωή της Μόργκαν , πριν γίνει κακίστρω κι μια πανίσχυρη αρχιέρεια, 'έφερνε' τον τίτλο της lady, ή αλλιώς μιας πριγκίπισσας, η Μόργκαν όμως του μέλλοντος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό, θεωρεί το γεγονός να ξαπλώσει κάποιος δίπλα της , στην προκειμένη περίπτωση ο Πέρσιβαλ , πολύ φυσικό. Μην ξεχνάμε και τα σημεία που σου τονίζω πιο πάνω, τον χρειάζεται ! Εκείνον συγκεκριμένα κι κανέναν άλλον, δεν θέλει να μείνει μόνη φοβούμενη ότι θα κάνει κάποια τρέλα και ξέρει πως λόγω της φυσικής-σωματικής του δύναμης θα την αποτρέψει όπως και πριν, κι επίσης όπως αναφέρω κι σε άλλο ποστ , κι εκείνη όπως κι αυτός έχουν χάσει το ίδιο αγαπημένο πρόσωπο - ανεξαρτήτως χρόνου - κι η Μόργκαν θεωρεί πως με την συντροφιά εκείνου (Πέρσιβαλ) έχει την ευκαιρία να γνωρίσει/ να είναι κατά κάποιον τρόπο κοντά στον αδικοχαμένο/αγαπημένο της ιππότη, καθώς επίσης και στον Γκάβιν , μιας που ο Γκάγουέιν αποτελεί την προηγούμενη ζωή του.  
Σαφώς κι ο Πέρσιβαλ δεν έχει κακό σκοπό, δεν το συζητάμε αυτό, αλλά βλέποντας σε τι κατάσταση βρίσκεται η Μόργκαν , το γεγονός ότι πήγε να αυτοκτονήσει με το στιλέτο κι αργότερα κινήθηκε προς την φωτιά, καθώς επίσης ο τρόπος που του ζητά να μείνει κοντά της, κι όπως πολύ καλά είπε κι η αγαπητή Γιάννα πιο πάνω  έχει δαγκώσει γερά τη λαμαρίνα  δεν θέλει να την αφήσει μόνη της. Γι'αυτό κι επειδή δεν τον νοιάζει για την ζωή του - σε περίπτωση που ξεπεταχτεί καμία άλλη Λάμια <λέμε τώρα> - ξαπλώνει δίπλα της. Εν κατακλείδη δεν μπορεί να της αντισταθεί ο άνθρωπος/κακομοίρης και θα το δούμε και παρακάτω αυτό.  

Όντως πολύς πόνος  , το'χω ξαναπεί κι αυτά τα φιλιά, περισσότερος πόνος, αφήστε τρέχει το δάκρυ κορόμυλο από χθες το βράδυ   

---

Ευχαριστώ ξανά για την αναφορά των λαθών  

Πολύ καλή ερώτηση, δεδομένου βέβαια σε τι κατάσταση βρίσκεται κι η αδελφή τους και γνωρίζοντας πως εκείνη έχει την δυνατότητα να τα δει όλα, παρ'όλα αυτά η Ελένα κι η Τζέιν ζητούν κι την άποψη των ιπποτών, θέλουν να μάθουν κι απ'αυτούς από πρώτο χέρι τι συνέβη πραγματικά (αν και θα τους τα πει κι η αδελφή τους στη συνέχεια) για να βοηθήσουν όσον το δυνατόν καλύτερα. Ελπίζω να σε καλύπτω κι εδώ  

Όχι που δεν θα σου έλειπε χοχοχοχοχο

θα απαντησω και γω με την σειρα μου αναλυτικα καποια στιγμη μεσα στην μερα  
Και συ σεντονακι εγραψες ε;  

^Με προκαλείς δεν φταίω εγώ  

Λοιπόν κι φτάνει η στιγμή να απαντήσουμε στο 'επιστημονικό' ερώτημα της Κώννι  (θα σε ταπώσω ωρή, θα σε αφήσω με το στόμα ανοιχτό  )
Έχουμε κι λέμε: Lady Morgana



Kοίτα καλά το gifaki, έχει σημασία γιατί επιλέγω την σκηνή αυτή, -(ανεξάρτητα απ'το γεγονός ότι δεν είναι αυτή η ηθοποιός που την ενσαρκώνει μέσα στο φικ μου, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας  )
Όπως είπα και στην αρχή lady Morgana, τι αντιπροσωπεύει αυτός ο χαρακτήρας πριν γίνει η μάγισσα, αριχέρεια ή αλλιώς η τόσο γνωστή κακίστρω που όλοι γνωρίζουμε. Πρώτον είναι προστατευόμενη του Ούθερ, ή αλλιώς καλύτερα θα λέγαμε κόρη του, πριγκίπισσα του Κάμελοτ με λίγα λόγια, εναντιώνεται στον πατέρα της ουκ ολίγες φορές αλλά, είναι κοντά, βοηθάει, κι υποστηρίζει τον Αρθούρο όσο είναι καλή κι ας μην γνωρίζει την πραγματική της ταυτότητα, δλδ το γεγονός ότι είναι αδελφός της. Επίσης μην λησμονούμε και την δυνατή φιλία που υπάρχει ανάμεσα σε εκείνη και την 'υπηρέτρια' της/βοηθό της Γκουέν για την οποία νοιάζεται όταν χάνει τον πατέρα της, και την οποία βοηθάει όταν την απαγάγουν, η Μοργκάνα τότε ζητά την άμεση παρέμβαση του Ούθερ και του Αρθούρου για την διάσωση της αγαπημένη της maiden (ελπίζω να το είπα σωστά  ). Καθώς επίσης και την φιλία που αναπτύσσεται αλλά και το μυστικό που αποκαλύπτεται μεταξύ εκείνης και του Μέρλιν, ότι δλδ γνωρίζει πως ο Μέρλιν είναι μάγος. Για να μην αναφέρω τις στιγμές κρίσης, εφιαλτών που βλέπει και το γεγονός ότι καταφεύγει στον Γάιο και στον Μέρλιν όταν επιτέλους οι δυνάμεις αρχίζουν σιγά σιγά να βγαίνουν στο φως. Η Μοργκάνα σε αυτό το σημείο φοβάται, και φοβάται περισσότερο για την ζωή της, τον Ούθερ που σκοτώνει 'ασύστολα' όποιο μαγικό ον βρει μπροστά του αλλά καθώς επίσης και την γνώμη των γύρω της(Γκουέν, Αρθούρος κτλ). Οπότε και αλλάζει στάση, 'νομίζοντας' και το τονίζω πως αν σταθεί ενάντια στον Ούθερ ή αν εξαφανιστεί απ'το Κάμελοτ θα σώσει έτσι την ζωή της, δεν είναι κακιά, δεν θέλει να κάνει κακό σε κανέναν! Το τονίζω ξανά, και το πιστεύω ακράδαντα αυτό. Θα επανέλθω σε λίγο.

Morgause



Ανεξαρτήτου ξανά της ηθοποιού που δεν συμμετέχει στο φικ μου, η συγκεκριμένη κιουρία  βεβαίως ετεροθαλή αδελφή της Μοργκάνα στη σειρά , αλλά όχι και μέσα στο φικ μου δεν ισχύει αυτό, παρ'όλα αυτά εκδιώχθηκε απ'το Κάμελοτ, ο λόγος ακόμα άγνωστος ή μπορεί και να μην τον θυμάμαι, δόθηκε στις ιέρειες , αναθρέφτηκε απ'αυτές και υιοθέτησε κι εκείνη το μίσος της για τον Ούθερ οπότε όπως λες κι εσύ ανήκει στην αντίπαλη παράταξη. Με την εμφάνιση της στο Κάμελοτ σκοπό της είναι να στρέψει όπως γνωρίζουμε τον Αρθούρο ενάντια στον πατέρα του , και ποιος ο καλύτερος τρόπος βγάζοντας τα άπλυτα του δευτέρου στη φόρα, ούτως ώστε έτσι να πεθάνει κι να επέλθει το χάος στο βασίλειο. Η Μόργκόουζ όμως αποτυγχάνει στον σκοπό της και τι άλλο μπορεί να κάνει πετυχαίνοντας το σχέδιο της απ'το να στραφεί στην ετεροθαλή αδελφή της, παίρνοντας την με το μέρος της, παρασέρνοντας την προς την 'μαύρη μαγεία, και φέρνοντας την εκεί που την θέλει εκείνη. Γι αυτό τον λόγο και της κάνει μάγια, στην αρχή την καλοπιάνει βέβαια δίνοντας της το βραχιόλι που διώχνει τους εφιάλτες και το επόμενο πρωί βλέπουμε τσουπ την Μοργκάνα να ξυπνάει μαγεμένη ,(να μην πιάνουν τα μάγια/ξόρκια της αδελφή της σε εκείνη ) κι μετά από ένα χρόνο σχεδόν που ο πατερούλης της κι ο αδελφούλης της την αναζητούσαν , να της έχει γίνει πλύση εγκεφάλου λόγω Μοργκόουζ και να στρέφεται ολοκληρωτικά ενάντια στον πατέρα της απ'τη μια στιγμή στην άλλη. Τι συμπεραίνουμε?! Πως έχει βάλει το χεράκι της η πανούργα κι δόλια Μοργκόουζ. Οπότε όσο σοκαριστική και δυσάρεστη μου αναφέρεις στην Μοργκάνα στην ουσία η ίδια υπήρξε θύμα των περιστάσεων/καταστάσεων/γεγονότων που έλαβαν μέρος, (μην ξεχνάς και την στιγμή του θανάτου της απ'τον Μέρλιν: "εγώ φταίω που κατέληξες έτσι και δεν ξέρεις πόσο λυπάμαι γι αυτό. " αυτά ήταν τα λόγια του δρυίδη πριν την σκοτώσει) δεν έφταιγε εκείνη αλλά η αδελφή της που την πήρε με το μέρος της. Τι θέλω να πω; πως αν δεν είχαμε αυτή τη συμμαχία μεταξύ των δυο αδελφών δεν θα καθόμουν εγώ τώρα εδώ να γράφω την 6η σεζόν, ο Gwaine θα παντρευόταν την lady Morgan , ο Αρθούρος θα ζούσε ήσυχα με την γυναίκα του και τα παιδιά του κι ο Μέρλιν θα είχε διαπρέψει στις μαγικές τέχνες  Με λίγα λόγια η Μοργκόουζ αν όχι σοκαριστική , είναι κύρια υπαίτια για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή το βασίλειο, εκείνη τα ξεκίνησε όλα, σε εκείνη πρέπει να αποδοθούν ευθύνες αν και νεκρή. Αυτός είναι κι κυρίως ο λόγος απόκρυψης στην αρχή. Η Μοργκάνα όπως κι ο Μόρντρεντ στη συνέχεια αποτελούν πιόνα όλων αυτών των γεγονότων. Μην τον ξεχνάμε κι αυτόν , πήγε με το μέρος του κακού για μια γυναίκα την οποία κι έχασε, νόμιζε πως αισθάνθηκε προδομένος , έλεος μην πω τπτ κι γι αυτόν τώρα   

Και τέλος να προσθέσω όπως ανέφερα και πιο πάνω, πως ο λόγος για τον οποίο την αναφέρει ο Μέρλιν είναι ότι κάποτε η original Μοργκάνα ήταν φίλη του, κι ίσως έτσι θέλει κατά κάποιον τρόπο να τιμήσει τον τίτλο της ως λαίδη τον οποίο κι κατείχε κάποτε, πριν την κυριεύσει το μίσος.

αυτό βέβαια είναι spoiler, αν θες διάβασε το αν όχι οκ  :

Με το σκεπτικο σου ομως μπορουμε να πουμε οτι και η Μοργκοουζ δεν φταιει η ιδια αλλα οι αρχιερειες που της εκαναν πλυση εγκεφαλου. Και αυτες παλι δεν ηταν εξαρχης σατανικες-σατανικες αλλα τους ωθησε εκει ο Ουθερ με το μισος του με την μαγεια -επειδη στραφηκε στην μαγεια για διαδοχο και τελικα πεθανε η γυναικα του. Ειναι ενας φαυλος κυκλος αν το σκεφτουμε διαφορετικα. Και το μολυβι του διαβητη ξεκινησε απο τον Ουθερ. Αν ειχε αντιδρασει διαφορετικα, αν για παραδειγμα αντι να μισει την μαγεια που του "πηρε την γυναικα του" αρχιζε να την αγαπα επειδη του ειχε χαρισει τον μονακριβο γιο του Αρθουρ ολα αυτα δεν θα ειχαν γινει. Δεν λεω η μαγεια να ηταν ανεξελεκτη -καλη και κακη. Ακομα και η καλη... θα ηταν αδικο γι αυτους που δεν την κατεχουν. Τελος παντων, πανω σε αυτο το θεμα μπορουμε να μιλαμε και ωρες ατελειωτες. Ελπιζω να καταλαβες τι θελω να πω...

^Nαι σε καταλαβαίνω , απλώς μέσα απ'τη σειρά βλέπουμε ποιος πραγματικά φταίει, δεν λέω φέρει κι ο Ούθερ ευθύνη κι μάλιστα τεράστια δεν αντιλέγω, αλλά βλέπουμε με ποιον τρόπο ενήργησε κι η Morgause και δεν παύω να πιστεύω πως η αδελφή της αποτελούσε θύμα της κι αυτή, όπως κι εκείνη θύμα εκείνων που την μεγάλωσαν δλδ οι ιέρειες κτλ κτλ ... Anyway πιο πολύ ήθελα να εξηγήσω τον λόγο απόκρυψης της Μorgause στην αρχή σε αντίθεση με την Morgana που την απεκάλυψα αμέσως όπως είπε κι η Κώννι .  

Πρώτον δεν είναι maiden, είναι maid :P maiden είναι παρθένα, maid είναι υπηρέτις
Δεύτερον. Είχε πει ο Μέρλιν στην Μοργκάνα αρχικά πως ήταν μάγος; Γιατί δεν θυμάμαι. 
Τρίτον. Ενώ καταλαβαίνω την λογική σου, είναι άκυρη. Το βλέπεις με σύγχρονο μάτι. Στην σύγχρονη εποχή ίσως όντως να σοκαρόμασταν περισσότερο από την εμφάνιση της Μοργκόουζ. Ωστόσο, η ίδια λες πως η Μοργκόουζ δεν είναι τόσο σοκαριστική όσο είναι υπαίτια. Το σοκαριστικό είναι η Μοργκάνα, για αυτό μου φαίνεται αστήρικτο το γεγονός πως αποκάλυψες αυτήν και όχι την Μοργκόουζ. For all we know, οι ιππότες μπορεί και να μην ήξεραν πως η Μοργκόουζ "έκανε" την Μοργκάνα έτσι, και ακόμα κι αν το ήξεραν, τι τους ένοιαζε; Σίγουρα, δεν το αναιρώ, αλλά αυτός που προκάλεσε τόσο θάνατο και πόλεμο ήταν η Μοργκάνα. Οπότε η Μοργκόουζ μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Ούτε κύρια υπαίτια την θεωρώ, απλά έδωσε την λάθος διδασκαλία στην Μοργκάνα. Τυχαίνουν αυτά. Το μίσος που οδήγησε την Μοργκάνα σε αυτές της πράξης ήταν δικό της, όχι ξένο. 
Για αυτό και δεν θεώρησα ποτέ πιόνι την Μοργκάνα, όπως λες.

^Σ'αυτό θα διαφωνήσω, υπήρξε καλός άνθρωπος, είχε φίλους, ανθρώπους που την νοιάζονταν (Ούθερ) ακόμα κι αν δεν της φαίρονταν δίκαια  Το άσχημο είναι ότι αργότερα πήγε με το μέρος της αδελφής της - κι όχι με τη θέληση της - κι στράφηκε ενάντια στο βασίλειο. Οκ συμφωνώ ότι στην τελευταία σεζόν προκάλεσε πολύ πόνο , θάνατο , αλλά δεν ήταν η αδελφή για να κάνει την αρχή (θάνατος Σένρεντ, αθάνατος στρατός , κούπα της ζωής ) και να την οδηγήσει κι αυτήν προς τον όλεθρο δεν θα συνέβαιναν όλα αυτά, την θεωρώ πιόνι δυστυχώς, αποτρελάθηκε ...εντελώς όμως στις τελευταίες σκηνές του φινάλε μόνο για ψυχιατρείο είναι κι δεν ξεχνώ και τον θάνατο της, εκεί πραγματικά την λυπήθηκα.
Πρώτον ευχαριστώ, τα αγγλικά μου υστερούν.
Δεύτερον
Aυτά, γεια σας!

Μα ούτε εγώ διαφωνώ πως ήταν κάποτε καλή κοπέλα  Η δραστική αλλαγή ήταν προϊόν της εκπαίδευσης της Μοργκόουζ αλλά τα ψέμματα του Ούθερ ήταν αυτά που της γέννησαν μίσος. Και στην τελική το μίσος γεννά μίσος. Ο Ούθερ μισούσε τη μαγεία. Όταν η Μοργκάνα έγινε μάγισσα (εννοώ πως αγκάλιασε τη φύση της κ έμαθε να ασκεί μαγεία), κατάλαβε πόσο άθλιος ήταν ο Ούθερ


εντίτ: πρώτον, υγεία, μαθαίνει κανείς αγγλικά
δεύτερον, ααα, άρα δεν ήξερε πως είναι μάγος ο μέρλιν

^Μωρέ κι εγώ συμφωνώ σε αυτό που λες, απλά ήθελα να σου εξηγήσω γιατί απέκρυψα την μία κι όχι την άλλη, για εκείνους είχε σημασία κι έπαιξε καθοριστικό ρόλο η παρουσία της Μοργκάνα ακόμα κι αν αυτή χαρακτηρίζεται ως σοκαριστική κι δυσάρεστη. Την Μόργκόουζ ακόμα και να την ανέφερε , ακόμα κι μεγάλο κακό να έκανε κι αυτή...τι να το κάνεις; ήταν ασήμαντη, δεν έκατσε πολύ, ήρθε κι πέρασε στη σειρά. Ενώ η Μοργκάνα είναι Μοργκάνα όπως και να το κάνουμε, το όλο image προσδίδει ένα κύρος.  
Οκ το παράχ****, φεύγω
@Ήξερε δεν ήξερε, στο βίντεο αυτό εννοείται , ότι τον είχε καταλάβει, κι εκείνος της λέει ότι του ήταν
δύσκολο να το κρατά κρυφό τόσον καιρό, τώρα τι να πω , μπορεί στη συνέχεια η lady να ξέχασε την
αποκάλυψη ενός τέτοιου μυστικού

@Άσχετο επίσης, συνεχίζω να πιστεύω πως ήταν τραγικός χαρακτήρας α και κάτι άλλο Κώννι...
Μην αλλάξεις εμφάνιση γμτ!!!    

Στο βίντεο η Μοργκάνα πίστευε πως το μυστικό του Μέρλιν είναι ότι του αρέσει η Γκουέν αλλά αυτός νόμιζε πως τον κατάλαβε. Η Μοργκάνα δεν ήξερε ότι ήταν μάγος.
Και ναι να μην αλλάξει εμφάνηση. Αγαπάμε Μοργκάνα!

^Να και κάτι που δεν το μαθαίνεις κάθε μέρα  
οκ ευχαριστούμε πολύ για την παρατήρηση.  

@Ήξερε δεν ήξερε, στο βίντεο αυτό εννοείται , ότι τον είχε καταλάβει, κι εκείνος της λέει ότι του ήταν
δύσκολο να το κρατά κρυφό τόσον καιρό, τώρα τι να πω , μπορεί στη συνέχεια η lady να ξέχασε την
αποκάλυψη ενός τέτοιου μυστικού

Το εξήγησα γιατί δεν κατάλαβα αν το έλεγες χιουμοριστικά ή όχι.

^Όχι καλέ το κατάλαβα, τπτ χιουμοριστικό, τώρα μετά από τόοοοσο καιρό κατάλαβα τι ήθελε να πει ο ποιητής  

Μη νομιζεις κι εγω δεν τα πιανω ολα με την πρωτη. Μετα απο τοσα επεισοδια τι να πρωτοθυμηθεις...
πχ: η απορια μου με τον Μοντρεντ, το αν ηξερε ο Αρθουρος στο πρωτο εκεινο επεισοδιο οτι το παιδι ειχε μαγεια. Δεν το ηξερε λογικα.