Θα σου πω πως θα ζήσεις, θα δεις Βοργίες.
Για την τηλεταινία, λες, ε;

Θα την δω και αυτήν

Μαρίνα ναι. Κάτσε, έχω να σου πω και για τον Τσέζαρε.
Δεν ξέρω γιατί είναι τόσο μα τόσο γοητευτικός. Ελκυστικός, όχι απλά σαν άντρας, ντάξει, σαν χαρακτήρας εννοώ.
Δηλαδή καθόμουν και τον έβλεπα και αναρωτιόμουν τι είναι αυτό που συμβαίνει. Και τελικά, δεν είναι γαμάτος ο Τσέζαρε μόνο επειδή είναι γαμάτο το οτπ αλλά γιατί είναι γαμάτος χαρακτήρας ο Τσέζαρε. Και η Λουκρέτσια. Αμ, όταν κατασκευάζεις 2 τόσο καλούς ρόλους γραπτά, και οι ηθοποιοί φέρνουν αυτήν την κατασκευή εις πέρας επίσης τόσο καλά...
Έπαιξε και η χημεία ρόλο. Για την Λουκρέτσια θα σου πω άλλη φορά, τώρα θέλω να πω ατέλειωτα για τον Τσέζαρε.
Καταρχάς ο Φρανσουά παρουσίασε τον εαυτό του πολύ καλά. Νιώθω πως έπαιξε μεγάλο ρόλο αυτό. Κατά δεύτερον, αν τον δεις κατά την διάρκεια και των τριών κύκλων... είναι τρισδιάστατος, έχει ολοκληρωμένη προσωπικότητα που την βλέπεις να ολοκληρώνεται και να ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ μέσα σε αυτούς τους τρεις κύκλους. Ωριμάζει, δεν προχωρά απλά, όπως γίνεται συνήθως σε πολλές σειρές που δεν έχουν τι να κάνουν, βάζουν πράγματα ηλίθια και το ονομάζουν αυτό "ταξίδι, και ωρίμαση".
Ο Τσέζαρε είναι ο πρώτος γιος, οπότε έχει καθήκοντα. Νομίζω είναι στην χρυσή τομή. Κάνει ό, τι κάνει για το καλό της οικογένειας, αλλά όχι με τυφλή πίστη. Μπορεί να μην του αρέσουν κάποια πράματα αλλά τα κάνει για την οικογένεια. Απλά όταν φτάνει η στιγμή του κάνει την υπέρβαση και κάνει πράγματα που ο πατέρας του δεν γνωρίζει ή δεν συμφωνεί με αυτά.
Και δεν είναι πως είναι ανώμαλος. Όταν σκοτώνει και μετά επιστρέφει στην Λουκρέτσια, δεν είναι πως πάει σε αυτήν μόνο για να βρει την ησυχία του από τους φόνους του. Πηγαίνει γνωρίζοντας πως έχει κάνει ¨ΟΤΙ έχει κάνει για την οικογένεια και για την Λουκρέτσια.
Όχι πως τα πολλά φονικά στο τέλος δεν τον έφαγαν ψυχολογικά. Αλλά ποτέ δεν φόρτωσε τα ψυχολογικά του στην Λουκρέτσια και ποτέ δεν ήταν κακός μαζί της λόγω της ψυχολογίας του.
Τελικά είναι πολύ λαρτζ χαρακτήρας. Μπράβο του.