Slaver's Bay

Slaver's Bay

Ο Slaver’s Bay είναι μια πολιτισμική και γεωγραφική περιοχή στην ανατολική ήπειρο. Δημιουργήθηκε από τις στάχτες της αρχαίας Αυτοκρατορίας των Ghiscari και έγινε ένας πλούσιος κόμβος για το παγκόσμιο δουλεμπόριο.

Αν και ελάχιστα απομένουν πλέον από τον πολιτισμό των Ghiscari, οι σύγχρονοι κάτοικοι του Slaver’s Bay νοιώθουν μεγάλη υπερηφάνεια για την κληρονομιά τους. Οι πόλεις κράτησαν το σύμβολο της Ghis, μια άρπυα, και οι ελεύθεροι πολίτες αποκαλούν τον εαυτό τους ‘γιους της άρπυας’, αν και αντικατέστησαν τον κεραυνό που κρατούσε στα χέρια της με ανοιγμένες χειροπέδες. Η γλώσσα των Ghiscari έχει ξεχαστεί σε γενικές γραμμές. Οι περισσότεροι κάτοικοι μιλούν τη γλώσσα της Valyria, της αυτοκρατορίας που τους κατέκτησε αργότερα, με μια πιο λαρυγγική προφορά και εμπλουτισμένη με την αργκό των δουλεμπόρων. Παρ’ όλα αυτά, οι σύγχρονοι κάτοικοι εξακολουθούν να γράφουν με ιερογλυφικά. Εθνολογικά, οι σύγχρονοι Ghiscari είναι μια μείξη φυλών με ελάχιστα απομεινάρια από τα χαρακτηριστικά των πρώτων Ghiscari. Έχουν την τάση να είναι γεροδεμένοι και εύσαρκοι, με κοκκινωπό δέρμα και μελαχρινά μαλλιά και μάτια.

Το δουλεμπόριο είναι η κυρίαρχη βιομηχανία του Slaver’s Bay και οι δουλέμποροι της πόλης απαρτίζουν την κυρίαρχη αριστοκρατία. Οι δουλέμποροι από την Astapor, τη Yunkai και τη Meereen ντύνονται με το tokar, ένα ρούχο που θυμίζει τήβεννο και που μπορούν να φορούν μόνο οι ελεύθεροι άνθρωποι. Το υλικό που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή των κροσσιών του ρούχα καθορίζουν το μέγεθος του πλούτου και την κοινωνική θέση κάθε δουλεμπόρου. Οι δουλέμποροι και οι οικογένειές τους ζουν σε έκδηλη χλιδή και μπορεί κανείς να τους δει σε πλεούμενα το δειλινό, όπου διοργανώνουν γιορτές για να τιμήσουν την ιστορία του τόπου. Οι σκλάβοι, από την άλλη μεριά, συχνά κακοποιούνται.

Οι τρεις πόλεις ανταγωνίζονται ειρηνικά, αποφεύγοντας τον πόλεμο με κάθε κόστος, και προτίμησαν να πληρώσουν τις khalasar των Dothraki που πέρασαν στο παρελθόν από εκεί παρά να τους αντισταθούν. Εξαιτίας του πλούτου που έχει ο μέσος πολίτης, οι επαγγελματικοί στρατοί των πόλεων γέμισαν με πλούσιους γιους δουλεμπόρων και θεωρούσαν το πόστο τους τίποτα παραπάνω από μια αφορμή για θεατρινισμούς. Οι στρατιώτες του Slaver’s Bay ήταν σχεδόν ανάξιοι και με το μόνο που ασχολούνταν ήταν οι πολύχρωμες, υφασμάτινες θωρακίσεις τους και τα μαλλιά τους, που συνήθιζαν να χτενίζουν όσο πιο περίεργα μπορούσαν. Έτσι, οι πόλεις άρχισαν να εξαρτώνται από τους σκλάβους στρατιώτες που ήταν σχετικά φτωχοί και ανεκπαίδευτοι, αν και οι ευνούχοι στρατιώτες των Unsullied από την Astapor είναι φημισμένοι για την αποτελεσματικότητά τους.

πηγή